นิราศภูเขาทอง

ไม่อยากได้ยินคำว่า “จาก”

เจดีย์สูงเสียดฟ้าโดดเด่นอยู่กลางทุ่ง

ตรงกับสุภาษิตว่า พูดดีเป็นศรีแก่ปาก

นึกเศร้าใจที่ตนเองไร้ที่อยู่จึงต้องเร่ร่อน

คิดถึงรัชกาลที่ 2 ผู้มีพระคุณที่สวรรคตไปแล้ว

ขอให้ตนอายุยืนหมื่น ๆ ปีเหมือนเสาหลักเมือง

เห็นควันเตากลั่น ก็นึกถึงตอนเมาเหมือนคนบ้า

นึกถึงหากใครมีชู้ตายไปต้องไปปีนต้นงิ้วในนรก

รัชกาลที่ 1 พระราชทานนามให้เป็น “ปทุมธานี”

ไม่เห็นมีตลาด เห็นแต่ต้นไม้พืชพันธุ์ตลอดทาง