ข้อสอบกลางภาค 2/67 ม.4

ในรัชสมัยของพระมหากษัตริย์พระองค์ใดถือเป็นยุคทองของนาฏศิลป์ไทย

• พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช

• พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย

• พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว

• พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว

ข้อใดเป็นหลักฐานที่แสดงให้เห็นว่าระบำ รำ ฟ้อน เกิดขึ้นในสมัยสุโขทัย

• หนังสือไตรภูมิพระร่วง

• ศิลาจารึกหลักที่ 1

• ราชกิจจานุเบกษา

• พงศาวดาร

ข้อใดกล่าวถูกต้องเกี่ยวกับระบำ รำ ฟ้อน ในสมัยรัตนโกสินทร์

• สมัยรัชกาลที่ 1 - การแสดงรำเบิกโรง

• สมัยรัชกาลที่ 2 - ปรับปรุงระบำสี่บท

• สมัยรัชกาลที่ 7 - จัดตั้งกรมศิลปากร

• สมัยรัชกาลที่ 5 - จัดตั้งกรมมหรสพ

ข้อใดเป็นลักษณะความแตกต่างระหว่างการแสดงนาฏศิลป์ไทยในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นกับสมัยปัจจุบัน

• กระบวนท่ารำ

• เครื่องแต่งกายยืนเครื่อง

• ความอ่อนช้อยของท่ารำ

• แสง สี เสียงที่ใช้ประกอบการแสดง

การสวมใส่เครื่องประดับศีรษะในการแสดงโขนมีความสำคัญอย่างไร

• เพื่อให้เกิดความสวยงาม

• เพื่อไม่ให้ทราบว่าใครเป็นผู้แสดง

• เพื่อให้เกิดความสนุกสนานมากยิ่งขึ้น

• เพื่อให้ทราบว่าแสดงเป็นตัวละครใด

การนำดนตรีเข้ามาใช้ในการแสดงมีจุดประสงค์สำคัญตามข้อใด

• เพื่อให้เข้าใจเนื้อเรื่องได้ดียิ่งขึ้น

• เพื่อให้เกิดความสนุกสนาน น่าสนใจ

• เพื่อสร้างขวัญและกำลังใจให้แก่ผู้แสดง

• เพื่อให้ผู้ชมการแสดงคาดเดาเหตุการณ์ตอนจบได้

นักเรียนจะมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์นาฏศิลป์ไทยอย่างไร

• ฝึกการแสดงนาฏศิลป์ไทยที่ตนเองชื่นชอบ

• ประยุกต์การแสดงนาฏศิลป์ไทยให้มีความทันสมัย

• สะสมภาพการแสดงนาฏศิลป์ไทย

• เขียนบทวิจารณ์การแสดงนาฏศิลป์ไทย

นาฏศิลป์ไทยมีคุณค่าต่อสังคมไทยด้านใดมากที่สุด

• การเพิ่มความศักดิ์สิทธิ์ให้กับพิธีกรรมต่าง ๆ

• การให้ความรู้ด้านวรรณคดีไทย

• การดำรงชีวิตของคนไทย

• การเป็นมรดกของชาติไทย

บทบาทสำคัญของท่านผู้หญิงแผ้วที่มีต่อวงการนาฏศิลป์ไทยคือข้อใด

• มีความสามารถและทักษะในท่ารำทุกประเภท

• อนุรักษ์ดนตรีและการแสดงพื้นเมืองของภาคเหนือ

• ฝึกสอนและอำนวยการแสดงทั้งโขน ละคร ฟ้อน รำ ระบำ เซิ้ง

• สร้างสรรค์ประดิษฐ์ชุดการแสดงต่าง ๆ และแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมกับต่างประเทศ

บุคคลสำคัญในวงการนาฏศิลป์ไทยมีลักษณะสำคัญอย่างไร

• เป็นผู้เผยแพร่และอนุรักษ์นาฏศิลป์ไทยให้คงอยู่สืบต่อมาจนถึงปัจจุบัน

• เป็นผู้ประยุกต์นาฏศิลป์ไทยให้เข้ากับยุคสมัยปัจจุบัน

• เป็นผู้ที่มีความรู้พื้นฐานในท่ารำต่าง ๆ

• เป็นผู้ที่มีความรู้เกี่ยวกับวรรณคดีไทย