Έναρθρο ή Άναρθρο απαρέμφατο

Κῦρος ὑπέσχετο δώσειν πέντε μνᾶς. (Ο Κύρος υποσχέθηκε να δώσει 5 μνες.)

• έναρθρο απαρέμφατο

• άναρθρο απαρέμφατο

Σωκράτης βούλεται ἀπελθεῖν. (Ο Σωκράτης θέλει να φύγει)

• έναρθρο απαρέμφατο

• άναρθρο απαρέμφατο

Τὸ λακωνίζειν ἐστὶ φιλοσοφεῖν (Ο λακωνισμός είναι φιλοσοφία)

• έναρθρο απαρέμφατο

• άναρθρο απαρέμφατο

Ἐπιθυμία τοῦ πιεῖν (=Επιθυμία του ποτού)

• έναρθρο απαρέμφατο

• άναρθρο απαρέμφατο

Ἤρξαντο τοῦ διαβαίνειν (=άρχισαν να διαβαίνουν ή άρχισαν τη διάβαση)

• έναρθρο απρέμαφτο

• άναρθρο απαρέμφατο

Οὗτος ἔλεγε ταῦτα ψευδῆ εἶναι. (Αυτός έλεγε ότι αυτά είναι ψέματα)

• έναρθρο απαρέμφατο

• άναρθρο απαρέμαφτο

Οἱ νεανίαι μανθάνουσιν ὑπὸ τοῦ διδασκάλου γράφειν. (Οι νέοι μαθαίνουν από τον δάσκαλο να γράφουν)

• έναρθρο απαπέμφατο

• άναρθρο απαρέμφατο

Νέοις τό σιγᾶν κρεῖττον ἐστί τοῦ λαλεῖν (Στους νέους είναι προτιμότερο να σιωπούν παρά να μιλούν.)

• έναρθρο απαρέμαφτο

• άναρθρο απαρέμφατο

Οἱ Αἰγινῆται λέγουσιν οὖκ εἶναι αὐτόνομοι. (Οι κάτοικοι της Αίγινας λένε ότι δεν είναι αυτόνομοι.)

• έναρθρο απαρέμφατο

• άναρθρο απαρέμφατο

Γίγνεται ἀμήχανος τοῦ κακῶς φρονεῖν (=Γίνεται αφορμή της κακής σκέψης)

• έναρθρο απαρέμφατο

• άναρθρο απαρέμφατο