DYDAKTYKA EGZAMIN

UWARUNKOWANIA ZRÓŻNICOWANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA. 
Czynniki subiektywnie sprzyjające uczniom:

• o   zdolności, zainteresowanie przedmiotem, ambicje ,charakter, zdrowie, umiejętności organizowania pracy umysłowej. 

• o   brak zdolności, brak zainteresowania, nadmierna emocjonalność, chorobliwość, brak Systematyczności. 

• o   właściwe metody nauczania, Właściwa ocena postępu, brak trudności materialnych.  

• o   Niewłaściwe otoczenie, konflikty, błędy w pracy dydaktycznej, trudności materialne. 

UWARUNKOWANIA ZRÓŻNICOWANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA. 
Czynniki subiektywnie niesprzyjające:

• o   zdolności, zainteresowanie przedmiotem, ambicje ,charakter, zdrowie, umiejętności organizowania pracy umysłowej. 

• o   brak zdolności, brak zainteresowania, nadmierna emocjonalność, chorobliwość, brak Systematyczności. 

• o   właściwe metody nauczania, Właściwa ocena postępu, brak trudności materialnych.  

• o   Niewłaściwe otoczenie, konflikty, błędy w pracy dydaktycznej, trudności materialne. 

UWARUNKOWANIA ZRÓŻNICOWANIA EFEKTÓW KSZTAŁCENIA. 
Czynniki obiektywne sprzyjające:

• o   zdolności, zainteresowanie przedmiotem, ambicje ,charakter, zdrowie, umiejętności organizowania pracy umysłowej. 

• o   brak zdolności, brak zainteresowania, nadmierna emocjonalność, chorobliwość, brak Systematyczności. 

• o   właściwe metody nauczania, Właściwa ocena postępu, brak trudności materialnych.  

• o   Niewłaściwe otoczenie, konflikty, błędy w pracy dydaktycznej, trudności materialne. 

SYSTEMY DYDAKTYCZNE. 

Dydaktyka herbartowska (XVII-XIX) 

• -      Autorytet nauczyciela.  

  -      Podział na przedmioty. 

  -      Uczenie pamięciowe. 

  -      Stopnie klasówki, odpytywanie– metoda nagradzania i karania. 

  -      Uczniowie pasywni. 

  -      Dyscyplina, Rygor, kary cielesne. 

• -      Bloki interdyscyplinarne 

  -      Działania praktyczne, rozwijanie zainteresowań. Współpraca. 

  -      Uczeń najważniejszy. 

  -      Nauczyciel, koordynator. 

  -      Uczenie się przez doświadczanie na błędach. 

  -      Dzieci mają własne pieniądze. 

  -      Brak oceniania. 

• -      Brak osoby dominującej. 

  -      Nauczyciel koordynuje. 

  -      Abstrakcyjne myślenie. 

  -      Łączenie teorii z praktyką. 

  -      Samokształcenie.  

  -      Różnorodność podręczników i środków dydaktycznych. 

SYSTEMY DYDAKTYCZNE. 

Dydaktyka współczesna. 

• -      Autorytet nauczyciela.  

  -      Podział na przedmioty. 

  -      Uczenie pamięciowe. 

  -      Stopnie klasówki, odpytywanie– metoda nagradzania i karania. 

  -      Uczniowie pasywni. 

  -      Dyscyplina, Rygor, kary cielesne. 

• -      Bloki interdyscyplinarne 

  -      Działania praktyczne, rozwijanie zainteresowań. Współpraca. 

  -      Uczeń najważniejszy. 

  -      Nauczyciel, koordynator. 

  -      Uczenie się przez doświadczanie na błędach. 

  -      Dzieci mają własne pieniądze. 

  -      Brak oceniania. 

• -      Brak osoby dominującej. 

  -      Nauczyciel koordynuje. 

  -      Abstrakcyjne myślenie. 

  -      Łączenie teorii z praktyką. 

  -      Samokształcenie.  

  -      Różnorodność podręczników i środków dydaktycznych. 

1.     CELE KSZTAŁCENIA. 

·       OKOŃ

• -      Świadomie założone skutki, które społeczeństwo pragnie osiągnąć przez funkcjonowanie systemu oświaty, zależne one zatem od charakteru każdego społeczeństwa i jego systemu oświaty  

• -      Cele: Poznawcze, kształcące, wychowujące. 

• -      Cel główny to zapewnienie uczniom optymalnego rozwoju intelektualnego

• -      Zaznajomienie z podstawami, rozpoznanie zainteresowań, systemy wartości, wdrażanie do samokształcenia, wiedza praktyczna. 

1.     TEORIE DOBORU TREŚCI KSZTAŁCENIA. 

Materializm dydaktyczny (encyklopedyzm)

• Przekazanie jak największego zasobu wiedzy. 

• Poszerzanie zainteresowań uczniów.

• Aktywizacja uczniów. 

• Przedmioty łączone w blokach problemowych, np. Przyroda. 

• teoria z praktyką. 

1.     TEORIE DOBORU TREŚCI KSZTAŁCENIA. 

Formalizm dydaktyczny

• Przekazanie jak największego zasobu wiedzy. 

• Poszerzanie zainteresowań uczniów.

• Aktywizacja uczniów. 

• Przedmioty łączone w blokach problemowych, np. Przyroda. 

• teoria z praktyką. 

1.     TEORIE DOBORU TREŚCI KSZTAŁCENIA. 

Utylitaryzm dydaktyczny

• Przekazanie jak największego zasobu wiedzy. 

• Poszerzanie zainteresowań uczniów.

• Aktywizacja uczniów. 

• Przedmioty łączone w blokach problemowych, np. Przyroda. 

• teoria z praktyką. 

1.     TEORIE DOBORU TREŚCI KSZTAŁCENIA. 

Teorie problemowo kompleksowe

• Przekazanie jak największego zasobu wiedzy. 

• Poszerzanie zainteresowań uczniów.

• Aktywizacja uczniów. 

• Przedmioty łączone w blokach problemowych, np. Przyroda. 

• teoria z praktyką.