Organizacja wirtualna i zespół wirtualny

Sieć dobrowolnie i tymczasowo powiązanych elementów, ukierunkowanych na realizację wyznaczonych celów, wykorzystujących technologie teleinformacyjną to:

Według definicji W.M . Grudzewskiego i I. Hejduka: Strategiczna cecha organizacji, stanowiąca operatywne i zmienne narzędzie służące do zarządzania organizacją to:

• Wirtualność

• Przewidywalność

• Stymulacja

• Nieprzewidywalność

Do głównych przesłanek wdrożenia koncepcji organizacji wirtualnej zaliczymy:

• Potrzebę elastyczności i dostosowania się do zmiennych sytuacji

• Możliwość tworzenia znacznego potencjału synergicznego

• Stagnacja w rozwoju globalnych sieci informatycznych

• Brak konkurencji

Pierwszym etapem procesu wirtualizacji jest:

• Identyfikacja kompetencji kluczowych przedsiębiorstwa

• Kształtowanie nowej konfiguracji procesów wokół kompetencji kluczowych i komplementarnych

• Definicja wartości dodanej tworzonej w sieci

• Rozwiązanie lub rekonfiguracja organizacji

Zespół wirtualny nazywamy także:

• zespołem rozproszonym

• zespołem zdalnym

• zespołem dystansowym

• zespołem transnarodowym

Do głównych trzech parametrów wirtualizacji organizacji zaliczamy:

interakcję z klientami,

konfigurację aktywów

wiedzę

• Prawda

• Fałsz

Do jednej z głównych korzyści związanych z zespołami wirtualnymi zaliczymy:

• Brak relacji międzyludzkich

• Różnorodność zespołu

• Różnice językowe

• Złożoność koordynacji i zarządzania

Ile wyróżniamy poziomów wirtualizacji?

• 3

• 4

• 5

• 6

Stymulatory procesu wirtualizacji organizacji to:

• Otwartość i gotowość

• Zaufanie i technologie informacyjne

• Odwaga i współpraca

• Technologie informacyjne i otwartość

Zaprezentowany model (B.R. Katzy'ego) dotyczy

• Współpracy w ramach organizacji wirtualnych

• kształtowania i implementacji organizacji wirtualnej

• cyklu życia organizacji tradycyjnej

• formowania zespołu wirtualnego