Біреудің ерке ұлы болыпты, өзі жалқау екен. Әкесі оны бағып-қағып, асырапты. Ақыры кәрілік жеңіп, сырқаты күшейген әке әйеліне айтыпты: - Ұлыма ештеңе қалдырмаймын. Ол жалқау. Барды ұқсату, табыс табу бұның қолынан келмейді.
Жаны ашыған анасы ұлына он сомдық алтын береді: «Мынаны еңбегіме алған едім», - деп, әкеңе сыйлағайсың. Кешке алтынды әкесіне ұсынады. Алтынды шал лаулап жанып жатқан пешке лақтырып жіберіп: - Бұл сенің еңбекпен тапқан ақшаң - емес, депті. Қулықтан ештеңе шықпайтынын білген анасы: - Біз әкенді алдай алмайтын көрінеміз, балам. Онан да ақшаны жұмыс істеп тап, деп акыл айтыпты. Бала үйінен кетіп, апта бойы жұмыс істейді. Тапкан тиынын әкесіне әкеп береді. Қария алтынды тағы да отқа лақтырып жібереді. Бұған ұлы шыдай алмай, жаланаш қолымен ақшаны суырып алады да: Әке! Мен бұл тиынды апта бойы шаршап-шалдығып жүріп таптым. Мұныныз калай? - деп айқай салыпты. Әкесі тұрып: Бұл ақшаны өз еңбегіңмен тапқан екенсін, балам. Көзім енді жетті, - депті ұлына.
Мәтін мазмұнына лайық мақалды анықтаңыз.