Kultura Europy w XVII wieku.

Barok jako główny kierunek w kulturze europejskiej to okres, którego trwanie datuje się

• od końca XVI wieku do połowy XVIII wieku.

• od końca XIV wieku do połowy XVII wieku.

• od końca XV wieku do połowy XIX wieku.

• od końca XIII do połowy XV wieku.

Słowo barocco oznacza

• gałązkę.

• cenną perłę o nieregularnym kształcie.

• cenny kamień o nieregularnym kształcie.

• roślinę.

Sztukę barokowa cechuje

• wewnętrzny ład.

• przepych i bogate zdobnictwo.

• naśladowanie wzorców antycznych.

• skromność i prostota.

Najważniejsi kompozytorzy epoki baroku to

• Wolfgang Amadeusz Mozart, Ludwik van Beethoven, Joseph Haydn.

• Jan Sebastian Bach, Jerzy Fryderyk Haendel, Antonio Vivaldi.

• Jerzy Fryderyk Haendel, Józef Haydn, Fryderyk Chopin.

• Jan Sebastian Bach, Fryderyk Chopin, Johann Strauss.

Twórcą obrazów batalistycznych ukazujących bitwy czy kapitulacje był

• Jan Vermeer van Delf.

• Giovanni Lorenzo Bernini.

• Diego Velazquez.

• Peter Paul Rubens.

Lope de Vega był twórcą narodowego teatru

• angielskiego.

• francuskiego.

• hiszpańskiego.

• włoskiego.

Z połączenia muzyki i teatru u schyłku XVI w. narodziła się opera. Za jej twórcę uważany jest

• Jan Sebastian Bach.

• Claudio Monteverdi.

• Antonio Vivaldi.

• Jerzy Fryderyk Haendel.

Późna odmiana baroku odznaczająca się subtelnym wdziękiem, lekkością, wykwintnością i delikatnością zdobień to

• barrocco.

• rokoko.

• sentymentalizm.

• iluzjonizm.

Pogląd uważający, że wiedzę nabywa się przez doświadczenie zmysłowe (za pomocą obserwacji i eksperymentu) to

• empiryzm.

• racjonalizm.

• rokoko.

• banicja.

Racjonalizm zakłada, że

• rozum jest czymś, co zniewala przemijającego człowieka.

• wszyscy ludzie są równi.

• mądrość uzyskać można jedynie dzięki potędze rozumu.

• losy człowieka zależą od Boga.