Architectuur - TERMINOLOGIE - A (TEKST)

Dekplaat van het kapiteel. Komt reeds bij te Egyptenaren en in Voor-Azié voor, daarna bij de Grieken boven het Dorische kapiteel, als eenvoudige, vierkante soms met geometrisch patroon beschilderde plaat. Bij lonische, Korinthische en latere kapitelen bollend en verrijkt met lijstprofielen, bladlijsten of andere siermotieven. Bemiddelt tussen stut (zuil of pijler) en de ondersteunde bouwdelen (gebinte of bogen). Vergelijk Impost.

Kerk van een klooster waar een abt aan het hoofd staat.

Halfronde nis, meestal overwelfd. In kerken dikwijis als koorafsluiting, als nevenkoor of als altaarnis gebruikt . Vergelijk Basiliek.

Distelachtig, op berenklauw lijkend blad. Door de Grieken gebruikt als plastische versiering van het Korinthische kapiteel (2e helft 5e eeuw), en daarna ook aan friezen en andere plaatsen in de verdere bouwkunst verschijnend.

(Grieks: markt) : Marktplein der Griekse steden.

(Grieks: bovenstad) : Een op een berg gelegen stad, meestal echter een hooggelegen tempelterrein, zoals de beroemdste, die van Athene.

(Grieks: bovenste spits) : Topgevel of accentuering van de onderhoeken van de gevels der Griekse tempels. Dikwijls in de vorm van een plastische palmet, een griffioen of een sfinx.

Ritmische afwisseling van zuilen en pijlers in een stutrij. Men onderscheidt het Jambische A.S., waarbij op een zuil steeds een pijler volgt, en het Dactylische A.S. waarbij twee zuilen tegen één pijler.

(Latijns: beide) : Lage tribune waarvan de Epistels of de Evangeliin werden gelezen. In de vroeg—christelijke kerk kwamen er twee voor. Van de eentrappige werden de Brieven, van de dubbeltrappige de Evangeliin gelezen. Voorlopers van de kansel.

(Grieks: dubbelzijdige zuilenvoorhal) : Tempel die aan voor- en achterzijde een zuilenhal heeft.