อิศรญาณภาษิต

อิศรญาณภาษิต เรียกอีกอย่างหนึ่งว่าอะไร

• อิศรญาณคำสอน

• อิศรญาณคำกลอน

• ภาษิตอิสสรญฺาโณ

• เพลงยาวอิศรญาณ

ข้อใดเป็นลักษณะเด่นของคำสอนเรื่องอิศรญาณภาษิต

• สอนโดยการบอกตรง ๆ

• สอนโดยการบอกเป็นนัย

• สอนโดยการประชดประชันเหน็บแนม

• สอนโดยการยกตัวอย่างประกอบชัดเจน

คำสอนให้รู้จักพิจารณาตนเอง ตรงกับความในข้อใด

• บุญหาไม่แล้วอย่าได้ทะนงตน

  ปุถุชนรักกับชังไม่ยั่งยืน

• อย่านอนเปล่าเอากระจกยกออกมา

  ส่องดูหน้าเสียทีหนึ่งแล้วจึงนอน

• มิใช่ตายแต่เขาเราก็ตาย

  แหงนดูฟ้าอย่าให้อายแก่เทวดา

• ผู้ใดดีดีต่ออย่าก่อกิจ

  ผู้ใดผิดผ่อนพักอย่าหักหาญ

คำสอนในข้อใดสอนให้รู้จักประมาณตน

• สูงอย่าให้สูงกว่าฐานนานไปล้ม

• บุญหาไม่แล้วอย่าได้ทะนงตน

• ของสิ่งใดสงสัยให้พิสูจน์

• ตรองเสียก่อนจึงค่อยทำกรรมทั้ง

ข้อใดสอนให้มีวิจารณญาณในการฟัง

• จงฟังหูไว้หูคอยดูไป

  เชื่อน้ำใจดีกว่าอย่าเชื่อยุ

• อันยศศักดิ์มิใช่เหล้าเมาแต่พอ

  ถ้าเขายอเหมือนอย่างเกาให้เราคัน

• หญิงเรียกแม่ชายเรียกพ่อยอไว้ใช้

  มันชอบใจข้างปลอบไม่ชอบดุ

• เห็นเต็มตาแล้วอย่าอยากทำปากบอน

  ตรองเสียก่อนจึงค่อยทำกรรมทั้งมวล

ใครคือ “คนที่จนเอง” ตามอิศรญาณภาษิต

• คนที่ถูกโจรปล้น

• คนที่ถูกบ้านถูกไฟไหม้

• คนที่เกิดมาในครอบครัวที่ยากจน

• คนที่เล่นการพนันจนหมดตัว

“เดินตามรอยผู้ใหญ่หมาไม่กัด” เหตุใดจึงกล่าวเช่นนั้

• เพราะผู้ใหญ่มีตัวโตกว่า

• เพราะผู้ใหญ่มีอายุมากกว่า

• เพราะผู้ใหญ่มีประสบการณ์มาก่อน

• เพราะผู้ใหญ่มีร่างกายแข็งแรงกว่า

“จะเรียนคมเรียนเถิดอย่าเปิดฝัก” คำประพันธ์นี้สอนในเรื่องใด

• ให้ใฝ่รู้และนำความรู้ออกมาเปิดเผย

• ให้ใฝ่รู้แต่ให้เก็บความรู้ไว้ใช้เมื่อถึงเวลาอันควร

• ให้ใฝ่รู้แต่ให้เก็บความรู้นั้นไว้ในสมองตลอดไป

• ให้ใฝ่รู้และให้ปกปิดความรู้นั้นไว้เป็นความลับตลอดไป

“ ชายข้าวเปลือกหญิงข้าวสารโบราณว่า

น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าอัชฌาสัย

เราก็จิตคิดดูเล่าเขาก็ใจ

รักกันไว้ดีกว่าชังระวังการ"

คำประพันธ์ข้างต้นไม่ได้ให้ข้อคิดในเรื่องใด

• คนเราควรรักกันไว้

• คนเราต่างต้องพึ่งพาอาศัยกัน

• คนเราควรมีน้ำใจไมตรีต่อกัน

• คนเราควรมีความขยันและอดทน

“เพชรอย่างดีมีค่าราคายิ่ง

ส่งให้ลิงจะรู้ค่าราคาหรือ”

คำประพันธ์นี้ต้องการจะสอนตามข้อใด

• อย่าให้สิ่งที่มีค่าแก่ผู้ไม่รู้ค่า

• อย่าให้สิ่งที่มีค่าแก่ผู้รู้ค่า

• อย่าให้สิ่งที่ไม่มีค่าแก่ผู้รู้ค่า

• อย่าให้สิ่งที่ไม่มีค่าแก่ผู้ไม่รู้ค่า