Фараби бір күні базарға барса, өңі келісті, жарқын жүзді бір жас жігіт тісімен шеге суырып, әр түрлі өнер көрсетіп отырады. Оны қоршап алып тамаша көргендер әр түрлі сөздер айтып, тиын-тебен тастап өтіп жатады. Сонда Әбу Насыр оған жақындап барып:
— Күніне қанша табасың? — дейді.
— Екі дирхемге жетер-жетпес.
— Онда сен бұл өнерді таста. Маған ер, мен саған оқу үйретемін, күніне төрт дирхем беремін, — деп оны ертіп кетеді.
Бұл гәпті естіген саудагер мен делдалдар:
— Мына диуана дәруіштің дені сау ма? Жетімді есіркей қалыпты ғой, өзі оқытып, әрі оған төрт дирхем өз жанынан төлегені несі, — деп күледі.
Кейін сол бала үлкен ғалым болыпты деген сөз бар.
Мәтіннің тақырыбын анықта