นาฏศิลป์ไทย

1.ข้อใดคือความหมายของนาฏศิลป์พื้นเมือง

• ก. การแสดงลีลาท่าทางในการรำ

• ข. การแสดงที่เน้นความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะถิ่น

• ค. การดัดมือ แขน ขาในการเรียนนาฏศิลป์ไทย

• ง. กิริยาอาการต่าง ๆ ที่ปฏิบัติเกี่ยวกับนาฏศิลป์ไทย

2. ข้อใดไม่ใช่ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการแสดงนาฏศิลป์พื้นเมือง

• ก. คติความเชื่อ

• ข. สภาพภูมิศาสตร์

• ค. การทำมาหาเลี้ยงชีพ

• ง. ลักษณะหน้าตา ผิวพรรณ

3. นาฏศิลป์พื้นเมืองของภาคใดมีลักษณะเชื่องช้า ละเมียดละไม

• ก. ภาคเหนือ

• ข. ภาคกลาง

• ค. ภาคใต้

• ง. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

4. การแสดงของภาคใดมีลักษณะเป็นการเต้นประกอบดนตรี เน้นลีลาการเคลื่อนไหวของมือและเท้าเป็นหลัก

• ก. ภาคเหนือ

• ข. ภาคกลาง

• ค. ภาคอีสาน

• ง. ภาคใต้

5. ข้อใดไม่จัดเป็นการแสดงของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ

• ก. รำตังหวาย

• ข. ฟ้อนภูไท

• ค. ฟ้อนเงี้ยว

• ง. รำโปงลาง

6. ข้อใดเป็นชื่อเรียกการแสดงรำพื้นเมืองของภาคอีสาน

• ก. เซิ้ง

• ข. ฟ้อน

• ค. ระบำ

• ง. รำ

7. ข้อใดเป็นการรำเพื่อขอฝน

• ก. รำกันตรึม

• ข. เซิ้งบั้งไฟ

• ค. รำคูณลาน

• ง. รำตังหวาย

8. ข้อใดไม่ต้องใช้อุปกรณ์ประกอบการรำ

• ก. เซิ้งสวิง

• ข. เซิ้งกระติบ

• ค. รำตังหวาย

• ง. เซิ้งแหย่ไข่มดแดง

9.ข้อใดไม่จัดเป็นกลุ่มวัฒนธรรมท้องถิ่นอีสานใต้

• ก. สุรินทร์

• ข. บุรีรัมย์

• ค. ศรีสะเกษ

• ง. อุบลราชธานี

10. ข้อใดกล่าวไม่ถูกต้อง

• ก. การรำภาคอีสานเรียกว่าฟ้อน

• ข. ผู้ชายนิยมสวมเสื้อม่อฮ่อมในการ แสดง

• ค. ผู้หญิงนิยมนุ่งผ้าซิ่นมีเชิงคลุมเข่าเล็กน้อย

• ง. การแสดงอาจมีอุปกรณ์ประกอบ หรือไม่มีก็ได้